Hoe kwam je bij victor terecht?
“Ik kende iemand die al bij victor werkte en er erg tevreden was. Toen er dus een positie vrijkwam die me volgens hem op het lijf geschreven was en die mij ook erg interessant leek, greep ik mijn kans. Dankzij mijn opleiding als Ingenieur Bouwkunde en ervaring in gelijkaardige functies, werd mijn kandidatuur aanvaard.”
Wat maakt je job zo leuk?
“Ik heb erg veel afwisseling in mijn takenpakket. Elke dag is anders. Bovendien houd ik wel van het evenwicht tussen zelfstandig werken en teamwork. Op zich kan ik grotendeels mijn dagen zelf invullen. Ik besteed ook zowat een derde van mijn tijd aan meetings, dus qua sociaal contact kan dat wel tellen.”
Je werkt dus graag bij victor?
“Absoluut. Het is een fijne werkomgeving, zowel wat infrastructuur als mensen betreft. Ik vind het ook een voordeel dat we het beste van twee werelden krijgen. Enerzijds werken we bij victor in kleine teams waarbij iedereen zijn eigen verantwoordelijkheid opneemt. Anderzijds is alles altijd netjes georganiseerd dankzij de grotere, overkoepelende structuur van Camino. Ik ben trouwens best trots op wat victor de laatste jaren gerealiseerd heeft. We hebben samen onze doelen méér dan bereikt.”
Wat zijn de uitdagingen in je job?
“Voor mijn job moet je met veranderingen en onverwachte wendingen om kunnen. Er verandert voortdurend wel wat in de wetgeving. Maar ook heb ik geregeld weer nieuwe contacten: projectleiders, onderaannemers, leveranciers … En als je aan een renovatie begint, wéét je dat er onverwachte zaken gaan opduiken, zeker als je in oude panden aan de slag bent. Die uitdagingen maken mijn werk wel net extra boeiend vind ik.”
Waar haal jij voldoening uit wat je werk betreft?
“Als ik aan het eind van de dag het gevoel heb dat ik iets heb kunnen verwezenlijken, ben ik tevreden. Het voordeel aan dit werk is natuurlijk dat wij visueel resultaat zien. We hebben echt een voor- en na-beeld. Bovendien mogen we onze rol in het leven van onze klanten niet onderschatten. Het betekent voor hen een nieuw hoofdstuk. Mooi, toch?”
